همه چیز درباره سزارین

سزارین چیست؟

سزارین، به دنیا آوردن جنین از طریق جراحی و برش دادنِ شکم و رحم مادر می باشد. در بعضی از موارد روز سزارین از قبل مشخص شده است. و در بعضی دیگر آن را سریعا پس از یک عارضه ی پیش بینی نشده انجام می دهند.

به گفته ی مرکز کنترل بیماری آمریکا، حدود ۳۳ درصد از زنانِ آمریکایی که در سال ۲۰۱۱ کودک خود را به دنیا آوردند، آن را از طریق سزارین انجام دادند (نرخ انجام سزارین از سال ۱۹۹۶ تقریبا حدود ۶۰ درصد افزایش یافته است).

در چه صورتی باید سزارین از قبل برنامه ریزی شده باشد؟

در بعضی موارد کاملا مشخص است که مادر باید قبل از اینکه درد زایمانش شروع شود، سزارین شود. به عنوان مثال شما به یک سزارین از قبل برنامه ریزی شده نیاز خواهید داشت اگر:

• قبلا سزارین کرده اید و رحم به روش قدیمی و عمودی برش داده شده است(که کمتر پیش میاد) و یا بیشتر از یک سزارین داشته اید. هر دوی این شرایط ریسک پاره شدن رحم در حین زایمان طبیعی را افزایش می دهند.
• اگر قبلا فقط یک سزارین با برش افقی داشته اید، آنگاه شما می توانید کاندید خوبی برای انجام “زایمان طبیعی پس از سزارین و یا همان ”VBAC باشید (البته توجه داشته باشید که نوع برشِ شکم ممکن است با نوعِ برشِ رحم متفاوت باشد).
• اگر عمل جراحی دیگری بر روی رحمتان انجام شده است، مثل میموکتومی (عمل جراحی برای برداشتن فیبروم)
• اگر بیشتر از یک بچه در شکم دارید (بعضی دوقلوها را می توان به صورت طبیعی به دنیا آورد اما اصولا به دنیا آوردنِ بیش از یک بچه نیازمند سزارین است).
• اگر انتظار می رود که بچه خیلی بزرگ باشد (شرایطی که ماکروزومیا نام دارد). مخصوصا اگر دیابت داشته باشید و یا قبلا هم کودکی به همان بزرگی یا حتی کوچکتر به دنیا آورده باشید که در حین زایمان طبیعی آسیب جدی دیده است.
• اگر نوزاد در حالت بریچ (حالتی که در آن به جای سر، پایین تنه اش جلوی رحم قرار گرفته) و یا ترانس وِرس(اُریب) قرار گرفته باشد (البته در بعضی موارد مثل دوقلوها اگر یکی سرش پایین باشد و دیگری در حالت بریچ باشد، او را هم به صورت طبیعی به دنیا می آورند).
• اگر جفت سر راهی داشته باشید (هنگامی که جفت آنقدر پایین باشد که دهانه ی رحم را بپوشاند).
• اگر رحم یک انسداد یا گرفتگی داشته باشد، مثل فیبروئید بزرگ، که باعث می شود زایمان طبیعی سخت و یا حتی غیر ممکن باشد.
• اگر بدانید که جنین دارای یک نقص و اختلال مانند نقص لوله ی باز عصبی می باشد.
• اگر بیماری نقص ایمنی اکتسابی دارید (HIV مثبت هستید) و آزمایشات خونی که در اواخر بارداری انجام داده اید نشان می دهند که بار ویروسیِ بالایی دارید.

در هرکدام از شرایط بالا، دکتر روز سزارینِ شما را زودتر از ۳۹ هفته بعد از بارداری مشخص نخواهد کرد (مگر اینکه دلیل پزشکی وجود داشته باشد که زودتر زایمان انجام شود)، چراکه باید مطمئن شود که جنین به اندازه ی کافی رشد کرده و سالم به دنیا خواهد آمد.

شرایط و دلایل سزارین اورژانسی:

اگر مشکلاتی به وجود بیایند که باعث شوند ادامه پیدا کردن و یا القا کردن دردِ زایمان برای شما یا کودکتان خطرناک باشد، ممکن است که به سزارین اورژانسی نیاز پیدا کنید. از جمله:

• اگر باز شدن دهانه ی رحم و یا حرکت جنین به سمت خارج متوقف شود و تلاشهایی که برای تحریک انقباضات صورت گرفته به نتیجه نرسد.
• اگر ضربان قلبِ جنین باعث نگرانی دکترِ شما شود و به این نتیجه برسد که القا و یا ادامه پیدا کردن درد زایمان برای جنینِ شما خطرناک است.
• اگر بند ناف از دهانه ی رحمِ شما خارج شود (سقوط یا پرولاپسِ بند ناف). اگر این اتفاق بیافتد باید سریعا زایمان انجام شود چراکه پرولاپسِ بند ناف می تواند باعث قطع شدن اکسیژنِ مورد نیاز جنین شود.
• جفت از دیواره ی رحم شروع به جدا شدن کند(جدا شدن زودرس جفت)، که به این معنی است که به جنین اکسیژن کافی نمی رسد.
• اگر زمانی که درد زایمان شروع می شود و یا کیسه ی آبِ جنینی پاره می شود، شیوع تبخال تناسلی داشته باشید، در این صورت از طریق سزارین می توان از عفونتِ جنین جلوگیری کرد.

اقدامات قبل از انجام سزارین

ابتدا دکتر برای شما توضیح خواهد داد که چرا فکر می کند که به سزارین احتیاج دارید، و از شما می خواهند که فُرمِ رضایت را امضا کنید. اگر تحت نظر ماما باشید، شما را پیش متخصص زنان خواهند فرستاد تا او نظر تخصصی و نهایی را بدهد.

طبیعتا همسر شما می تواند در حین بیشتر کارهای قبل از زایمان و زایمان در کنار شما باشد. البته  در شرایط خاصی که سزارین اورژانسی است و همسرتان وقتی برای  پوشیدن لباس مخصوص ندارد و یا شرایطی که شما به بیهوشی عمومی نیاز داشته باشید، ممکن است به او اجازه ی ورود به اتاق عمل را ندهند.

در این صورت یک متخصص بیهوشی برای بررسی گزینه های مختلف مدیریت درد خواهد آمد. البته امروزه خیلی کم پیش می آید که بیهوشی عمومی انجام دهند و به جز در شرایط خیلی خاص و یا زمانی که به دلایل مختلف نمی توان بیهوشی موضعی (مثل اِپیدورال یا بلوک نخاعی) انجام داد، این کار را انجام نمی دهند.

اما در حالت عادی به شما اپیدورال یا بلوک نخاعی می زنند. این کار فقط پایین تنه را بی حس خواهد کرد در حالی که شما به هوش خواهید ماند.

اگر برای کاهش دردهای زایمان اپیدورال مصرف کرده باشید، برای سزارین هم برایِ شما از همان استفاده می شود. قبل از عمل به شما داروی بیشتر خواهند داد تا مطمئن شوند که شما در بی حسی کامل هستید. (در زمان عمل ممکن است در بعضی مواقع فشاری را حس کنید.)

در طی عمل کانتری به مجرای ادرار وصل میگردد تا در حین عمل، ادرار خود به خود در آن تخلیه گردد. ویک آنژیوکت به شما وصل می کنند (برای مایعات و دارو). موهای ناحیه بالای تناسلی تراشیده شده، به اتاق عمل منتقل می شوید.

ممکن است به شما یک داروی ضد اسید معده بدهند، این یک اقدام احتیاطی قبل ازعمل جراحی می باشد. چون اگرعمل شما اورژانسی باشد ممکن است به شما بیهوشی عمومی بدهند و درحین عمل تهوع داشته باشید و محتویات معده­تان به ریه هایتان وارد شود، این دارو از تهوع جلوگیری کرده و باعث می شود که ریه های شما صدمه نبینند.

شاید از طریق آنژیوکت  به شما آنتی بیوتیک بدهند تا از عفونت بعد از عمل جلوگیری شود. (بعضی از پزشکان آنتی بیوتیک را بعد ازعمل شروع میکنند، اما تازه ترین پیشنهاد اینست که قبل از عمل شروع شود.)

در حین عمل پرده ای را متصل می کنند تا شما شاهد بردیده شدن و سایرعملیات پزشکان نباشید (اگر درخواست کنید شاید اجازه دهند بدنیا آمد جنین را ببیند اما نه بیشتر.) در برخی کشورها ، همسر با لباس مخصوص می تواند در صندلی نزدیک سر شما بنشیند.

سزارین چطور انجام می شود؟

وقتی که داوری بی حسی اثر کرد، روی شکم را ضدعفونی می کنند و دکتر به احتمال زیاد یک برش افقی کوچک روی پوست بالای استخوان شرمگاهی ایجاد خواهد کرد ( که به آن برش بیکینی گفته می شود.)

دکتر به آرامی با عبور از لایه های بافت کار خود را ادامه می دهد تا به رحم برسد، او وقتی به عضلات شکم می رسد بجای برش، با وسیله ای آنها را کنار می زند (معمولا با دست بجای برش دادن) تا به لایه های زیرین برسد.

وقتی دکتر به رحم دسترسی یافت احتمالا یک برش افقی در بخش پایینی که آن را “بُرش کم عرض رحم” می نامند ایجاد می کند.

در موارد نادری، دکتر یک برش عمودی یا “کلاسیک ” انتخاب می کند، این زمانی است که جنین بسیار ریز و یا زودرس است و قسمت پایین رحم شما به اندازه کافی نازک نشده است ( اگر برش شما کلاسیک باشد بعید است که بتوانید درآینده زایمان طبیعی داشته باشید.)

در این موقع دکتر جنین را از رحم خارج می کند. وقتی بند ناف بریده شد، شما نوازد را قبل از اینکه به پرستار یا دکتر اطفال بدهند خواهید دید. همزمان که آنها نوازد شما را تست می کنند. دکتر جفت را خارج و بخیه زدن را شروع می کند.

بعد از تست نوازد، او را به همسر شما می دهند تا در کنار شما نگهدارد تا شما بتوانید او را ببوسید یا لمس کنید تا بخیه زدن لایه به لایه انجام شود.

بعد از سزارین، در دوره­‌ی بهبودی، باید چه انتظاراتی داشته باشیم؟

بخیه های داخلی خود به خود در بدن دفع می شود و بخیه های لایه­‌ی بیرونی بعد از سه روز تا یک هفته برداشته می شوند (البته دکتر شما ممکن است برای لایه بیرونی از بخیه هایی که خودبه خود حل می شوند هم استفاده کند) بستن زخم معمولا طولانی تر از خود عمل می باشد، تقریبا سی دقیقه.

بعد از اتمام عمل، شما به اتاق ریکاوری منتقل می شوید، تا چند ساعتی تحت نظارت دقیق باشید. اگر نوزاد سلامت باشد در این زمان می تواند درکنار شما باشد و شما می توانید او را بغل کنید. و تا زمانی که خودتان بتوانید غذا و آشامیدنی بخورید به شما از طریق آنژیوکت غذا می دهند.

اگر می خواهید خودتان به نوزاد شیر بدهید، از حالا شروع کنید. اگر با نوازد کنار هم قرار بگیرید راحتتر خواهید بود.

انتظار داشته باشید که تا سه روز در بیمارستان باشید. دکتر شما درباره داروهای ضد درد صبحت خواهد کرد. معمولا تا زمانی که توانایی خوردن را به دست آورید از طریق آنژیوک  در زمان لزوم به شما مسکن می دهند.

در برخی کشورها بعضی بیمارستان ها یک سزارین ملایم ارائه می دهند که چند تغییر درمراحل عمل ایجاد می کنند- مثل قرار دادن نوزاد برروی سینه شما درست بعد ازجراحی- تا  به شما و همسر تان احساس همکاری بیشتر درحین زایمان را بدهند. اگر علاقه دارید برای اطلاعات بیشتراز دکتر خود سوال نمایید.

در این زمان می توانید بخواهید که درست بعد از سزارین کودک بر روی سینه شما قرار بگیرد و یا در حین عمل شما بتوانید همه چیز را ببینید.

ریسک های سزارین چیست؟

 سزارین یک عمل جراحی شکمی بزرگ است، بنابراین از یک زایمان واژینال پر مخاطره تر می باشد. برای مادرانی که سزارین می شوند امکان این موارد بالاست:

• دچار شدن به عفونت
• خونریزی بیشتر
• لخته شدن خون
• دردهای بیشتر بعد از زایمان
• زمان بستری بیشتر در بیمارستان
• مدت طولانی تری برای ریکاوری
• آسیب به مثاته و یا روده (هر چند بسیار نادراست)

مطالعات نشان داده که نوازدانی که ازطریق سزارین و قبل از 39 هفتگی بدنیا آمده اند امکان بیشتری دارد که به مشکل تنفسی دچار شوند تا نوزادانی که طبیعی و یا اوژانسی سزارین شده اند.

در پایان اضافه می شود که اگر شما می خواهید کودکان بیشتری داشته باشید، هر بار سزارین ریسک بیشتری برای زایمان های بعدی و همچنین جفت سرراهی به وجود خواهد آورد.

گفته شده که همه سزارین ها هم بد نیستند و نباید جلوی آنها را گرفت و در مواردی سزارین برای سلامت مادر وکودک لازم است. از دکتر خود سوال کنید که چرا سزارین را به شما پیشنهاد داده است و از او بخواهید که ریسک و سود سزارین برای شما و نوزاد را توضیح دهد.

در ادامه : ریکاوری پس از عمل سزارین

فیلم ها و مطالب بیشتر درباره بارداری را در کانال بارداری تلگرام نی نی کده دنبال کنید.
همچنین عضو اینستگرام نی نی کده شوید تا مطالب آموزشی و رشد کودکان را در آنجا هم دنبال کنید.

امکان نظر دادن در اینجا وجود ندارد